مرکز جامع شبانه روزی تصویربرداری پزشکی نگین ساری ،مازندران ، ایران
چکیده: (90 مشاهده)
سرطان لوزالمعده همچنان در میان مرگبارترین بدخیمی ها در سراسر جهان قرار دارد و نرخ بقای 5 ساله بسیار بدی دارد که تنها 5 درصد است. در حالی که برداشتن کامل جراحی تنها گزینه درمانی است، کمتر از 20 درصد از بیماران تازه تشخیص داده شده واجد شرایط چنین جراحی درمانی هستند. به دلیل عدم وجود علائم هشدار دهنده اولیه و تمایل آدنوکارسینوم پانکراس برای نفوذ سریع به ساختارهای مجاور یا متاستاز در مراحل اولیه، بسیاری از بیماران سرطان پانکراس پس از تشخیص با مرحله پیشرفته بیماری مواجه می شوند. افزایش بقای بیمار به شناسایی به موقع سرطان پانکراس بستگی دارد. تشخیص سرطان لوزالمعده در درجه اول به توموگرافی کامپیوتری (CT) و/یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، اغلب همراه با کلانژیوپانکراتوگرافی رزونانس مغناطیسی (MRCP)، یا از طریق روش هایی مانند بیوپسی و آسپیراسیون با سوزن ظریف از طریق سونوگرافی آندوسکوپی (EUS) متکی است. در حالی که multidimensional CT در حال حاضر نقش مهمی را در ارزیابی سرطان پانکراس بر عهده می گیرد، MRI همراه با MRCP با اجازه دادن به ارزیابی عمیق تغییرات در پارانشیم و مجرای پانکراس، شناسایی برتر تومور در مراحل اولیه را تقویت می کند. در سناریوهای خاصی که CT و EUS نتایج غیرقطعی دارند، تکنیکهای توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) میتوانند دقت تشخیصی را افزایش دهند. درک درستی از مزایا و معایب روشهای مختلف تصویربرداری پانکراس برای پزشکان حیاتی است تا انتخابهای سنجیدهای در مورد درمان و مراقبت داشته باشند. مطالعه ما به بررسی عملکردهای فعلی و روشهای پیشگام در تصویربرداری پانکراس، با تأکید ویژه بر تشخیص سرطان پانکراس میپردازد.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1402/5/29 | پذیرش: 1402/2/10 | انتشار: 1402/2/10